Skąd się wzięły znaki zodiaku? Kto je wymyślił?
Skąd się wzięły znaki zodiaku? Kto, kiedy i po co wymyślił znaki zodiaku? I jak to jest, że nadal niektórzy ludzie wierzą, że znak zodiaku ma na cokolwiek wpływ? Dlaczego tak mało ludzi wie, że to, jakim jest się człowiekiem, zależy w 90% od dzieciństwa – wychowania, relacji z rodzicami, opiekunami, posiadanymi wzorcami, stabilnością emocjonalną rodziców. Jak na razie chyba tylko w Szwecji to rozumieją.
6 Odpowiedzi
Tak masz rację, że dużo zleży od dzieciństwa. Ale planety mają na nas duży wpływ, większy niż Ci się zdaje. Chodzi tu bardziej o pewne predyspozycje w życiu. Przykład: dziecko rodzi się z talentem plastycznym i nie ważne czy urodzi się w rodzinie alkoholowej czy w super kochającej to i tak będzie ten talent posiadać. A to co z tym zrobi i jaki będzie w życiu to już inna sprawa.
Jeśli chodzi o historię to Ekliptyka została podzielona na dwanaście części przez Babilończyków około 500 roku p.n.e. Natomiast same nazwy gwiazdozbiorów są dużo starsze. Nadali je Sumerowie kilka tysięcy lat temu. Samo słowo „zodiak” pochodzi z greckiego i oznacza „zwierzę”, pomimo tego, że aż pięć znaków nie wzięło swojej nazwy od zwierząt. Już w czasach starożytnych ludzie próbowali zgadywać jaki wpływ miały gwiazdy na losy całego świata i każdego człowieka.
W chwili narodzin człowieka, każda planeta, słońce i księżyc znajdują się w jakiejś pozycji. Pozycje te są reprezentowane poprzez znaki zodiaku w horoskopie urodzeniowym. Chociaż mówi się, że planety rządzą pewnymi znakami, w rzeczywistości wszystkie mają w pewnym stopniu wpływ na każdy znak. Wiemy, jak księżyc wpływa na oceany (przypływy i odpływy) i jak to wpływa na nastrój. Albo jak się czujemy, gdy świeci słońce, w porównaniu z ponurym, deszczowym dniem. Łatwo można sobie więc wyobrazić, że istnieją siły, które również na nas wpływają.
Ogólnie to bardzo obszerna nauka i żeby to wszystko wyjaśnić to musiałabym napisać książkę chyba. Mam nadzieje, że może chociaż troszkę rozjaśniłam.
Planety nie mają żadnego wpływu na charakter człowieka. Osoba powyżej naczytała się zapewne jakiś książek astrologicznych.
To, że ktoś ma talent plastyczny, wynika z jego predyspozycji genetycznych, planety czy gwiazdy nie mają z tym nic wspólnego.
Wkrótce będziemy w stanie na tyle modyfikować geny, że będzie sobie można „zaimplementować” talent plastyczny.
Już w Chinach zmodyfikowano genetycznie jakąś parę dzieci, które dzięki temu są odporne na wirusa HIV.
Znaki zodiaku wzięły się stąd, że starożytni ludzie jakoś chcieli wytłumaczyć, skąd się biorą pewne rzeczy – zachowania ludzi, określone wydarzenia itd. Nie było wtedy nauki, nie wiedziano, że Ziemia krąży wokół słońca, nie wiedziano, że człowiek ma w środku organy, geny, komórki.
Że może genetycznie dziedziczyć pewne rzeczy. Że wychowanie oraz doświadczenia mają ogromny wpływ na przyszłość człowieka.
Ludzkość była za mało rozwinięta, aby mogła kwitnąć nauka. Były ciągłe wojny, ludzie się wzajemnie mordowali, dodatkowo 2000 lat temu wirus religii spowolnił cały rozwój ludzkości, powodując, iż Biblię uznawano za całą prawdę życia i dalsze drążenie tematów dotyczących życia, świata i wszechświata uważano za grzech.
Uważa się, że znaki zodiaku powstały w starożytnym Babilonie. Babilończycy byli jedną z pierwszych cywilizacji, które rozwinęły astrologię i podzielili niebo na 12 sekcji, z których każda była reprezentowana przez inny symbol. Symbole te stały się później znane jako znaki zodiaku. Nie wiadomo, kto konkretnie wymyślił znaki zodiaku, ale były one wykorzystywane w astrologii przez tysiące lat.
Ja czytałem o teorii, że znaki zodiaku pochodzą ze starożytnej Grecji i zostały stworzone przez greckiego astronoma, Ptolemeusza. Uważa się, że użył ich w celu stworzenia bardziej dokładnego sposobu przewidywania wydarzeń astrologicznych. Znaki zodiaku zostały następnie przyjęte przez Rzymian i ostatecznie rozprzestrzeniły się na inne kultury.
Niektórzy też twierdzą, że wywodzą się ze starożytnego Egiptu.
Znaki zodiaku mają długą i fascynującą historię, sięgającą starożytnych cywilizacji. Oto kluczowe punkty dotyczące ich pochodzenia:
-
Starożytna Babilonia:
- Babilończycy są uważani za twórców podstaw systemu zodiakalnego około 2500 lat temu.
- Podzielili oni niebo na 12 równych części, odpowiadających 12 miesiącom w ich kalendarzu księżycowym.
-
Wpływy greckie i rzymskie:
- Grecy przejęli i rozwinęli babiloński system, nadając znakom zodiaku nazwy i symbole.
- Rzymianie później zaadaptowali grecki system, rozpowszechniając go w całym swoim imperium.
-
Rozwój systemu:
- Początkowo znaki zodiaku były używane głównie do celów astronomicznych i kalendarzowych.
- Z czasem zaczęto przypisywać im znaczenie astrologiczne i wpływ na ludzkie życie.
-
Nazwy i symbole:
- Nazwy znaków zodiaku często odnoszą się do kształtów, jakie tworzą gwiazdy w danym gwiazdozbiorze (np. Lew, Byk).
- Niektóre nazwy nawiązują do mitologii (np. Bliźnięta – Kastor i Polluks).
-
Ewolucja w różnych kulturach:
- Inne cywilizacje, takie jak starożytni Egipcjanie czy Chińczycy, również rozwinęły własne systemy astrologiczne.
- Współczesny zachodni zodiak jest głównie oparty na grecko-rzymskiej tradycji.
-
Naukowe spojrzenie:
- Współczesna astronomia traktuje znaki zodiaku jako historyczny artefakt, nie przypisując im naukowego znaczenia.
- Precesja osi Ziemi spowodowała, że obecne położenie gwiazdozbiorów nie odpowiada dokładnie tradycyjnym datom znaków zodiaku.
Podsumowując, znaki zodiaku są wynikiem wielowiekowej ewolucji ludzkiej obserwacji nieba, łączącej w sobie elementy astronomii, mitologii i astrologii. Ich korzenie sięgają starożytnej Babilonii, ale system, jaki znamy dzisiaj, jest rezultatem wpływów wielu kultur, szczególnie grecko-rzymskiej.
😀 😀 Co ty w ogóle piszesz, chyba kolejna wróżka próbuje sobie robić reklamę w internecie 😀
Pewne rzeczy są uwarunkowane genetycznie, inne wczesnymi doświadczeniami z dzieciństwa lub wychowaniem. Duże znaczenie ma też dobra dieta, o czym mało się wie – dziecko dobrze odżywione będzie lepiej się rozwijać, niż np. dziecko wychowujące się w skrajnej biedzie, głodzie i niedożywione (Europy to raczej nie dotyczy, chyba że jakichś wyjątkowych sytuacji).
Książkę może i byś napisała, ale nie wiem, kto by ją czytał.