Co oznacza, gdy ktoś nie patrzy w oczy? Unikanie kontaktu wzrokowego
Co oznacza, gdy ktoś nie patrzy w oczy? Co oznacza, gdy ktoś unika kontaktu wzrokowego? Dlaczego niektórzy unikają kontaktu wzrokowego? Jak odczytywać unikanie kontaktu wzrokowego?
4 Odpowiedzi
To zależy od sytuacji i osoby. Jeśli chodzi o sytuację, to osoba może unikać kontaktu wzrokowego, bo np. ma coś do ukrycia, albo czuje się zastraszona, czy przerażona swym rozmówcą. Może to też oznaczać, że dyskusja dla tej osoby jest trudna, bo np. wstydzi się czegoś, chce uniknąć odpowiedzialności itp.
Jeśli zaś spotykasz osobę w przestrzeni publicznej i ona ucieka wzrokiem i jest obcą osobą, to może to robi dlatego, że ktoś się z uporem patrzy w jej oczy, albo ją ogląda, a ona ma słabszą psychikę, albo nie lubi jak ktoś się nachalnie gapi i chce żeby się odwalił czym prędzej, więc unika wzroku. Może być też nieśmiała i dlatego nie patrzy.
Btw. nie ogarniam ludzi, którzy np. w metrze, albo autobusie gapią się albo w oczy, albo po prostu na mnie, czy innych ludzi. I tak wlepiają te gały na chama. Irytuje mnie to do tego stopnia, że im się odwdzięczam i też im się gapię w oczy, dopóki sami nie spuszczą wzroku, albo się gdzieś nie odwrócą. Dobry na nich sposób to patrzyć im się na czoło, wtedy jeszcze szybciej się odwracają.
Osoby o niskim poczuciu wartości, albo osoby, które są nieśmiałe unikają kontaktu wzrokowego z rozmówcą. No chyba, że mamy do czynienia z osobą, która chce coś ukryć, te też często nie chcą patrzyć w oczy podczas rozmowy.
Patrzenie w oczy dla niektórych osób jest wyzwaniem. Mogę być nieśmiałe i bać się go, albo mogę uważać, że zostaną odebrane za nachalane czy garesywne, jeśli będą się tak wpatrywać. Często ludzie uciekają wzrokiem, jak czują się zagrożeni i myślą (lub robią to podświadomie), że postawa niegroźna, podporządkowana, po prostu zapewni im bezpieczeństwo.
Unikanie kontaktu wzrokowego może oznaczać wiele różnych rzeczy w zależności od kontekstu i indywidualnych cech osobowości osoby.
1. Nieśmiałość lub niepewność: niektórzy ludzie mogą czuć się niekomfortowo, patrząc na innych prosto w oczy, co może być związane z nieśmiałością, lękiem społecznym lub niskim poczuciem własnej wartości.
2. Zainteresowanie: paradoksalnie, unikanie kontaktu wzrokowego może również oznaczać zainteresowanie. Niektóre osoby mogą unikać bezpośredniego kontaktu wzrokowego, gdy są zdenerwowane lub zażenowane przez obecność osoby, którą uważają za atrakcyjną.
3. Nieuczciwość: w niektórych kulturach uważa się, że unikanie kontaktu wzrokowego może oznaczać, że ktoś jest nieuczciwy. Jednak nie jest to uniwersalne i może być nieprawdziwe w wielu przypadkach.
4. Autyzm: osoby z autyzmem często mają trudności z utrzymaniem kontaktu wzrokowego.
5. Szacunek: w niektórych kulturach unikanie bezpośredniego kontaktu wzrokowego jest znakiem szacunku, np. w kulturze koreańskiej nie wypada patrzeć zbyt długo w oczy osobie starszej, wyższej w hierarchii. Nawet jak się pije, to się pije bokiem do takiej osoby, a nie przodem.
Ważne jest, aby pamiętać, że różne osoby i kultury mają różne normy dotyczące kontaktu wzrokowego, więc nie zawsze jest to jednoznaczne.
Nie patrzę świadomie na ludzi, których skreśliłam, którzy dla mnie nie istnieją i którzy to ludzie mają o tym wiedzieć. Jasny sygnał, jest żal albo chęć pokazania „jesteś dla mnie nikim, osobą niewidzialną”. Nie ma co sobie dopowiadać „nieśmiałości”.