Co to jest syndrom sztokholmski?
Na czym polega syndrom sztokholmski? Skąd wzięła się ta nazwa? Co określamy jako syndrom sztokholmski?
2 Odpowiedzi
Syndrom sztokholmski jest wtedy, gdy ofiara przywiązuje się do oprawcy, porwana osoba do porywacza.
Syndrom Sztokholmski jest terminem psychologicznym opisującym zjawisko, w którym ofiary porwania, przetrzymywania jako zakładnicy, czy też ofiary innych form długotrwałego przymusu, zaczynają wykazywać pozytywne uczucia, lojalność czy nawet sympatię wobec swoich oprawców.
Zjawisko to wykracza poza zwykły strach przed agresorem i obejmuje rzeczywistą emocjonalną więź z osobą, która stanowi dla ofiary źródło zagrożenia.
Warto zrozumieć, że syndrom Sztokholmski jest skomplikowanym i często kontrowersyjnym zjawiskiem, które może być trudne do jednoznacznego zdiagnozowania i zrozumienia.
Historia pojęcia
Nazwa „syndrom Sztokholmski” pochodzi z wydarzenia, które miało miejsce w Sztokholmie (Szwecja) w 1973 roku, kiedy podczas nieudanego napadu na bank sprawcy wzięli zakładników. W trakcie negocjacji i przetrzymywania zakładników, obserwowano nieoczekiwane zjawisko: ofiary zaczęły wykazywać sympatię wobec swoich porywaczy, a nawet bronić ich postępowania po uwolnieniu.
Główne cechy:
- Pozytywne uczucia wobec oprawców: Ofiary mogą zacząć odczuwać sympatię, przywiązanie lub nawet miłość wobec swoich porywaczy.
- Negatywne uczucia wobec postronnych: Ofiary mogą odczuwać niechęć lub wrogość wobec osób próbujących im pomóc, w tym organów ścigania.
- Nieuzasadniona lojalność: Pomimo przemocy lub zagrożenia, ofiary mogą wykazywać lojalność wobec swoich oprawców.
- Dysonans poznawczy: Syndrom może być wynikiem próby rozwiązania wewnętrznego konfliktu, kiedy ofiara musi pogodzić fakt przetrzymywania przez agresora z potrzebą przetrwania.
Przyczyny
Syndrom Sztokholmski może wystąpić jako mechanizm obronny w sytuacji ekstremalnego stresu. Nie jest to jednak zjawisko, które występuje u wszystkich ofiar. Czynniki, które mogą wpłynąć na rozwój syndromu, obejmują długość czasu przetrzymywania, kontakt z oprawcą i percepcję zagrożenia życia.
Kontrowersje
Syndrom Sztokholmski jest czasem krytykowany za możliwe nadużycie w kontekście usprawiedliwiania zachowań ofiar lub minimalizowania odpowiedzialności sprawców. Ważne jest, aby pamiętać, że ofiary tego syndromu działają pod ekstremalnym stresem i ich reakcje są wynikiem próby przetrwania w trudnych warunkach.
Syndrom Sztokholmski jest złożonym i nie do końca zrozumiałym zjawiskiem psychologicznym. Jego istnienie podkreśla złożoność ludzkich reakcji na ekstremalne i traumatyczne warunki. Rozumienie tego zjawiska wymaga delikatności i empatii wobec osób, które doświadczyły tego typu sytuacji.
