Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne – przyczyny
Jakie są przyczyny zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych? Co prowadzi do tego, że ktoś cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne?
Mam dwójkę znajomych, którzy na to definitywnie cierpią. Obsesyjnie się zachowują, układają równo rzeczy, mają jakieś tiki nerwowe, w domu wszystko zamykają i wyłączają jak na wojnę przy wyjściu. Skąd to się bierze?
5 Odpowiedzi
Zaburzenia takie mogą wynikać ze zbyt dużej presji nakładanej przez rodziców na dzieci. Albo człowiek sam na siebie nakłada zbyt dużą presję i ma zbyt długo stres.
Najczęściej takie zaburzenia wywodzą się z dzieciństwa. Może to być dziecięce doświadczenie, podczas którego wrażliwość na kwestie odpowiedzialności powstało wskutek ciągłej ochrony przed tą odpowiedzialnością. Może to też być wzmacniane i upewniane w dzieciństwie, wcześnie powstałe i szeroko zakrojone poczucie odpowiedzialności za zapobieganie zagrożeniu.
Te zaburzenia mogą też powstać po jakimś wypadku, kiedy błędnie przypisuje się przyczyny nieszczęścia (związek myśli i działań z tym nieszczęściem).
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne mogą też czasem mieć przyczyny anatomiczne, genetyczne i środowiskowe, ale to się dzieje bardzo rzadko.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) to zaburzenie lękowe, które prowadzi do nawracających, niepożądanych myśli (obsesji) i powtarzających się zachowań lub czynności (kompulsji), które zakłócają codzienne życie i powodują znaczny dyskomfort.
Przyczyny OCD nie są do końca znane, ale uważa się, że w rozwijaniu się zaburzenia mogą odgrywać rolę genetyka, zaburzenia funkcjonowania mózgu oraz czynniki środowiskowe.
Niektóre badania wykazują związek pomiędzy traumatycznymi doświadczeniami z dzieciństwa, takimi jak przemoc czy zaniedbanie, a występowaniem OCD.
Diagnoza OCD opiera się na badaniu fizykalnym i psychiatrycznym, a leczenie może obejmować stosowanie leków przeciwlękowych lub antydepresyjnych, terapię poznawczo-behawioralną lub połączenie tych dwóch metod. Właściwe leczenie może pomóc w kontrolowaniu objawów OCD i poprawić jakość życia osoby dotkniętej tym zaburzeniem.
