Mam 17 lat i jestem w ciąży
Mam 17 lat i zaszłam w ciążę. Jestem przerażona. Nie wiem, jak to powiedzieć rodzicom, nie wiem, co zrobić. Czy komuś z was zdarzyło się tak wcześnie zajść w ciążę? To kompletnie nie jest to, co planowałam. Nie chciałam zajść w ciążę tak wcześnie. Nie jestem jeszcze gotowa na dziecko.
6 Odpowiedzi
Jak ja byłam nastolatką to moja koleżanka była w ciąży. I się przełamała, powiedziała rodzicom i zaakceptowali to a nawet jej pomogli. Więc się nie bój, wszystko będzie dobrze, tylko musisz do tego podejść ze spokojem.
Pogadaj o tym z chłopakiem i nakłoń żeby pomógł znaleźć ci ginekologa, który przepisze leki na usunięcie ciąży. Może niech pokryje część kosztów inaczej będzie musiał alimenty płacić. Jeśli nie chcesz dziecka, to znaczy, że nie jesteś na to gotowa. Ewentualnie spróbuj sama znaleźć odpowiedniego lekarza, który pomoże usunąć ciążę. A jeśli nie da się w ten sposób, to powiedz rodzicom. Spokojnie i bezproblemowo ciążę można usunąć w Czechach. Tutaj jest dużo lepsza opieka medyczna niż w Polsce. Wiem o czym mówię, bo tu mieszkam i śmieszą mnie te wszystkie komentarze „Bo w Polsce to są najlepsi lekarze” – śmiech na sali. Tutaj w Czechach nawet podczas Covid możesz w ciągu dwóch tygodni dostać się do specjalisty i nie mieć z tym problemu: neurolog, kardiolog, ortopeda, ginekolog itp. I to nie jest prywatnie. Za to lekarze z Czech są zdziwieni kiedy mówię, że w Polsce czeka się po pół roku.
Ogólnie bym powiedział, że powinnaś powiedzieć rodzicom, ale doskonale zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy rodzice są w porządku. Niektórzy wręcz bywają podli. Nie wiem w jakich jesteś z nimi stosunkach, ale skoro tak bardzo się boisz powiedzieć im o tym, to chyba obawiasz się tego, co mogą powiedzieć. Postaraj się więc jak najszybciej umówić wizytę u ginekologa, ale powiedz również chłopakowi o tym. Jest „współwinny” tego, co się stało, więc jeśli nie chce zajmować się dzieckiem, ani nie jest gotowy na to, to niech ci pomoże, dorzucając się do leków na usunięcie ciąży, albo chociaż niech pokryje część kosztów za wizytę u lekarza. Liczy się czas, nie musisz chcieć zajmować się dziećmi, ani ich mieć w tak młodym wieku. Pamiętaj, że to ty decydujesz o swoim ciele, nie rodzice, nie chłopak, ani nie rząd.
Znam 3 przypadki młodych ciąż, jedna była w mojej rodzinie. Siostra cioteczna zaciążyła w wieku 16 lat i usunęli w Czechach. To było ładnych parę lat temu (około 10). Teraz już jest po studiach i w drodze ma drugie dziecko, znalazła sobie fajnego partnera na studiach i całe szczęście, że nie związała się z gościem, z którym zaciążyła (teraz siedzi w więzieniu, już drugi raz).
Na tę chwilę w Polsce mamy olbrzymie zacofanie w takich kwestiach. Np. w Finlandii kobieta może iść i dokonać aborcji bez podania powodu. Oczywiście to jest bardzo poważna decyzja i kobieta (dziewczyna), ma w takiej sytuacji wsparcie psychologa, aby podjąć właściwą decyzję.
Czasami warto zachować dziecko, czasami warto usunąć.
W XXI wieku w społeczeństwie rozwiniętym, gdy zdecydujesz się urodzić dziecko w wieku 17 lat, całą swoją młodość musisz oddać temu dziecku. Najlepsze swoje lata. Zastanów się, czy tego chcesz. I jesteś zdana na łaskę osób trzecich – jeśli lubisz niezależność, będzie Ci bardzo ciężko, gdyż ciągle będziesz zależna od kogoś.
Urodziłam mojego synka w wieku 17 lat. Na początku było nam bardzo ciężko, ale potem chłopak (teraz mąż) znalazł lepszą pracę i jakoś szło.
Czy żałuję, że urodziłam? Nie. Miałam chwile załamania, zwątpienia, jak każdy człowiek, ale na dłuższą metę cieszę się.
Odrobinę żałuję, że nie było nas stać na drugie dziecko, aby syn miał rodzeństwo. Co prawda nigdy nie jest za późno, ale mąż nie chce już kolejnego dziecka, mówi że już za starzy jesteśmy. Może i to prawda, ja mam już 38 lat, mąż 40. Tzn. idea pojawiła się, gdy miałam 36 lat a on 38, ale rozmawialiśmy o tym wiele razy i nie zdecydowaliśmy się.
Mam trochę problemy z synem i obawiamy się że to przez to, że był wychowywany jako jedynak i miał mało kontaktu z innymi dziećmi.
To ja może napiszę, jak to wygląda z perspektywy USA.
Jest kilka rzeczy do rozważenia, jeśli masz 17 lat i jesteś w ciąży. Pierwszą z nich są twoje prawa i obowiązki prawne. W większości stanów jesteś uważana za osobę niepełnoletnią do ukończenia 18 lat, co oznacza, że możesz potrzebować zgody rodziców lub opiekuna na aborcję lub poród. Możesz również nie być w stanie samodzielnie podpisać umowy prawnej.
Ważne jest również rozważenie twojej sytuacji finansowej. Jeśli nadal uczęszczasz do szkoły średniej, możesz nie mieć wystarczających dochodów, aby utrzymać siebie i dziecko. Możesz również kwalifikować się do rządowych programów pomocowych, takich jak Medicaid i food stamps.
Należy również wziąć pod uwagę swoje związki. Czy jesteś w stabilnym, zaangażowanym związku z ojcem swojego dziecka? Czy ma Pani wsparcie rodziny i przyjaciół?
Posiadanie dziecka to duża odpowiedzialność, więc ważne jest, aby upewnić się, że jesteś gotowa przed podjęciem jakichkolwiek decyzji.
Możesz oddać dziecko do adopcji, możesz urodzić, lub możesz usunąć.
Istnieje wiele źródeł, które pomogą Ci podjąć właściwą dla Ciebie decyzję. Jeśli nie jesteś gotowa na bycie rodzicem, istnieją organizacje, które mogą pomóc w oddaniu dziecka do adopcji. Jeśli rozważasz aborcję, istnieją kliniki, które mogą udzielić ci informacji i wsparcia. Jeśli jesteś gotowa na bycie rodzicem, istnieje wiele programów, które pomogą Ci w pokryciu kosztów wychowania dziecka.
