Czy odwaga to cecha charakteru?
Czy odwaga to cecha charakteru? Czy odwagę możemy określić jako cechę charakteru, czy też jest ona czymś innym?
5 Odpowiedzi
Nie, nie jest to cecha charakteru. Ale niektórzy mają większe predyspozycje żeby odkonywac odwaznych czynów, a niektórzy mniejsze. Zależy to głównie od poczucia własnej wartości i od chęci rozwoju.
Myślę, że nie da się powiedzieć jednoznacznie, że jest to cecha charakteru. A z drugiej strony są osoby bardziej dważne imniej. Wszystko zależy od tego jakich wyborów dokonujemy w życiu.
Odwaga to cecha charakteru. Jest to zdolność do stawienia czoła i pokonania strachu, bólu lub przeciwności. Trzeba mieć odwagę, aby stanąć w obronie tego, w co się wierzy, nawet jeśli oznacza to pójście pod prąd. Ludzie, którzy są odważni, często są chwaleni za swoją odwagę.
Z psychologicznego punktu widzenia to nie jest cecha charakteru. I w ogóle pojęcie odwagi można sobie przypisywać wg różnych kryteriów danej osobie.
Weźmy pod uwagę sytuację, że płonie budynek i jest tam małe dziecko, które trzeba uratować.
Strażacy ostrzegają, aby nie wchodzić, ponieważ można zginąć w tym pożarze, budynek się już wali.
Ale jakiś „bohater” stwierdza, że będzie ratować to dziecko w tym budynku i wbiega tam.
Załóżmy, że ten bohater ma na utrzymaniu żonę i trójkę własnych dzieci oraz jest lekarzem chirurgiem, który niemal codziennie ratuje ludziom życie.
Mamy 3 rezultaty:
1. Uratował to dziecko w pożarze – stwierdzamy, że jest bohaterem, że jest odważny
2. Zginął w tym pożarze, budynek zawalił się na niego i na dziecko – idiota, osierocił trójkę małych dzieci i żonę, brakuje dobrego lekarza w lokalnym szpitalu. Albo odważny, bo poświęcił życie.
3. Nie wbiegł do budynku – nie możemy go nazwać tchórzem, bo nawet strażacy nie ryzykowali życia. Jak by się uparł, można nawet powiedzieć, że jest odważny, ponieważ wytrzyma psychicznie to, co widzi i nie będzie narażać swojego życia i dobra swoich bliskich oraz swoich pacjentów. Jest też odważny, ponieważ codziennie wstaje rano do pracy i pomaga ludziom. Miał odwagę zrobić studia medyczne.
W średniowieczu odważni byli rycerze, którzy biegli w pierwszym szeregu na pole bitwy. Ale wszystkie te bitwy to była zwierzęca głupota ludzka, patrząc na to obiektywnie. Gdyby ludzie się nie tłukli ostatnie 10 tys. lat ze sobą, tylko współpracowali, już byśmy skolonizowali całą galaktykę i być może rozumieli, jaki jest sens wszechświata (i gdyby religie typu chrześcijaństwo, islam itp. nie zahamowały rozwoju na ponad 1000 lat, a Islam na 1300 lat i nadal hamuje).
Tak, odwaga to zdecydowanie cecha charakteru. Potrzeba wiele odwagi, aby stanąć w obronie tego, w co wierzysz, zwłaszcza gdy wszyscy inni się z tobą nie zgadzają. Odwagi wymaga również przyznanie się do błędu i przeproszenie. Odwagi wymaga bycie szczerym, nawet jeśli łatwiej byłoby skłamać. Odwagi wymaga bycie miłym, nawet gdy inni są niemili.
Każdy z nas może być odważny na co dzień w określonych sytuacjach.
