Jakie zasady stosujemy przy nazewnictwie systematycznym fluorowcopochodnych?
Jakie zasady stosujemy przy nazewnictwie systematycznym fluorowcopochodnych?
1 Odpowiedź
Nazewnictwo systematyczne fluorowcopochodnych, podobnie jak innych pochodnych organicznych, opiera się na zasadach ustalonych przez Międzynarodową Unię Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC). Poniżej przedstawiam kilka kluczowych zasad:
1. Wybór łańcucha głównego
- Wybiera się najdłuższy łańcuch węglowy zawierający grupę funkcyjną fluorowca jako łańcuch główny.
- Jeśli możliwe jest wybranie więcej niż jednego łańcucha, wybiera się ten, który posiada najwięcej podstawników (w tym fluorowców).
2. Numeracja łańcucha głównego
- Łańcuch główny numeruje się tak, aby grupy funkcyjne (w tym fluorowcowe) otrzymały jak najniższe numery lokantów.
3. Nazewnictwo podstawników fluorowcowych
- Fluor: F
- Chlor: Cl
- Brom: Br
- Jod: I
- Podstawniki fluorowcowe przedstawia się jako prefiksy w nazwie związku, używając przedrostków di-, tri-, tetra- itp., jeśli występuje ich więcej niż jeden.
4. Umieszczanie prefiksów
- Prefiksy dotyczące podstawników fluorowcowych umieszcza się przed nazwą łańcucha głównego, uporządkowane alfabetycznie (bez uwzględniania przedrostków liczbowych takich jak di-, tri- itp. w porządkowaniu).
5. Grupy funkcyjne
- Jeśli w cząsteczce obecne są inne grupy funkcyjne, mają one wpływ na nazwę związku. Priorytet grup funkcyjnych określa, która grupa jest traktowana jako główna (sufiks) i jakie grupy są traktowane jako podstawniki (prefiksy).
- Grupy funkcyjne z wyższym priorytetem niż fluorowcowe (np. grupy hydroksylowe, karboksylowe) decydują o sufiksie nazwy związku.
6. Przykład
Dla związku CH3-CH2-CH2-Cl (chloropropan):
- Łańcuch główny: propan
- Podstawnik: chlor-
- Numeracja łańcucha: numeracja tak, aby chlor otrzymał jak najniższy możliwy numer lokanta (w tym przypadku 1).
- Pełna nazwa: 1-chloropropan